Omgeving Attica – Griekenland

Sinds een paar dagen ben ik in Griekenland. In wat voor familie al langer bekende “omgeving” is maar deze week leer ook ik hun vertrouwde omgeving kennen.

Woensdag was de beurt aan het centrum van Athene. De hoofdstad van Griekenland is op deze eerste (of 2^e) dag van het nieuwe jaar niet erg druk. De winkels zijn gesloten. En dat betekent gewoon veel minder verkeer en veel minder mensen op straat. We reizen met bus en metro door de stad. Zij vertellen dat voor elke bouwactiviteit er vreselijk lang studie nodig is geweest. Realiseer je dat hier bij elke steen die je verlegt een archeologisch waardevolle plek kan liggen. Dus zijn er bij elke schep in de grond, eerst vreselijke lange procedures te gaan. En dan let daarbij ook nog de hele (wetenschappelijke) wereld op wat de Griekse gouvernementele diensten doen.

Voor een bouwactiviteit in NL is het duidelijk, een verkenning een onderzoek en daarna wordt duidelijk wat kan en wat niet. Dat kan een paar jaar duren, maar het wordt duidelijk. Ik laat mij door familie (archeoloog en Griekse) vertellen dat in Griekenland de regels niet helder zijn. Niet wie beslist, waarover en wanneer.  Ik krijg de indruk dat waar in Nederland binnen het werkveld omgevingsmanagement, ecologie complex en sturend is geworden (buiten stedelijk) of “kabels&leidingen” binnen de stad, het in Griekenland “Archeologie “ is wat de haalbaarheid van een bouw of infrastructurele project bepaalt.

We rijden vrijdag naar Sounia, eerst een paar uitstapjes in de maquis, de natuurgebieden, met veel lage struikgewassen. We rijden door een voormalig mijngebied. Allemaal kleine mijnschachtjes, putten en pijpen die in de 19^een 20 eeuw En ook al in de 5^eeeuw, zijn gebruikt om slaven naar beneden te laten gaan en te laten zoeken naar zilver. In de 19^eeeuw kwam een frans bedrijf en deze heeft het gebied afgegraasd. We kunnen er niet veilig zomaar door het veld gaan lopen, jammer, want er lijkt veel te zien, maar de kans om maar zo in een gat te vallen op een koude dag als nu weerhoudt ons. Archeologen hebben sommige plaatsen afgezet met hekjes, soms met een uitleg bord. We lopen wat via wat voor ons veilige paden lijken. We vinden Crocussen en anemonen (A. Coronaria) die nu mooi staan te bloeien. De bladsprieten van Asphodelis.  Welke crocus het is weet ik niet. En eindeloos zoeken op internationale websites brengt me later die avond geen helderheid. Voor ons was dit ondanks de kou een supermooi gebied. Ik besluit dat ik een keer in een voorjaarsperiode terug moet komen.

We sluiten de dag af bij Sounio. Volgens de Grieken de mooiste zonsondergang nabij tempel van Poseidon. Een uit de kust stekende punt waar in de oude tijd al een nederzetting was. Maar deel van de nederzetting is versleept uiteindelijk naar Athene. De plek is een hotspot voor toeristen en ook wij wagen de gok op een beautiful sunset. Helaas was het ons niet gegund. Mooie plaatjes, leuke plantjes, frisse neus, maar geen zon in de zee zien zinken.